GALERIJA JOSIP BEPO BENKOVIĆ

Na dan 15. decembra 1966. godine, poslije zatvaranja Umjetničke škole u Herceg Novom, umjetnici i dobronamjerni građani osnivaju galeriju pod okriljem Saveza boraca. Galerija dobija naziv po Josipu Bepu Benkoviću.
Ova godina se uzima kao godina osnivanja galerije koja je praktično počela sa radom organizovanjem I Hercegnovskog zimskog salona februara 1968. godine.

Umjetnički trag i trajanje Josipa-Bepa Benkovića, nasilno je prekinuto na samom početku formiranja njegove umjetničke ličnosti. Poslije završenih studija prava, Bepo U predratnim godinama upisuje Umjetničku akademiju u Beogradu. Od 1941. godine aktivno se uključuje u ilegalni rad. Tako se on pridružuje plejadi umjetnika koji su svoje umjetničke ciljeve i likovne predispozicije zamjenili revolucionarnim idejama, a umjetnost stavili u službu ljudskog i humanog. Nije rijedak slučaj da su upravo ovi umjetnici u kratkim prelazima između pokreta i juriša ostavili dragocjene podatke za uzvišenu dramu, likove boraca i događaja na putu prema slobodi i slobodnom stvaranju i življenju u njoj.

Prema njegovim sačuvanim crtežima možemo zaključiti da je riječ o umjetniku koji je na žalost samo nagovjestio da prerasta granice akademskog poimanja, o umjetniku koji je u mnoštvu likovnih puteva i stranputica izabrao onu koja je bila prethodnica savremenog i modernog jugoslovenskog izraza.

GRADSKI MUZEJ MIRKO KOMNENOVIĆ

Kuća Mirka Komnenovića je građena krajem XVIII vijeka u kasnobaroknom stilu. Izgled zgrade je mijenjan u XIX vijeku pseudobaroknim dogradnjama i proširenjima. Na originalnim vratima u prizemlju postoje bajonetom urezana imena ruskih vojnika iz 1807. – iz vremena Napoleonovih ratova.
Zgrada je djelimično sanirana 1979, 1994. i 1996. i 2001. godine.

Mirko Komnenović je rođen 21. 09. 1870. godine u Herceg Novom. Osnovnu školu je završio u Kotoru, a trgovačku akademiju u Mariboru. Diplomirao je na školi stranih jezika u Chateu de Luceus u Švajcarskoj. Pored maternjeg srpskog, govorio je ruski, francuski, njemački i italijanski jezik. Bio je osnivač i dugogodišnji upravnik Srpske kreditne zadruge u Herceg-Novom i Srpske sokolske župe na Primorju. Za vrijeme balkanskih ratova (1912-1913 god.) bavio se propagandnim i obavještajnim radom u korist Srbije i Crne Gore protiv Austro-Ugarske.

Za vrijeme I svjetskog rata bio je bez sudske odluke zatvoren u zloglasnom logoru Mamula. Poslije prebacivanja u Srbiju, organizuje u Rusiji dobrovoljce za srpsku vojsku na solunskom frontu. 1919. se vraća u Jugoslaviju. 1923. i 1925. biran je za poslanika Boke Kotorske u Narodnoj skupštini Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. 1930. je postavljen za predsjednika opštine Herceg-Novi. Godišnju naknadu za obavljanje tog posla je poklonio za elektrifikaciju grada. 1935. godine je treći put izabran za poslanika u Narodnoj skupštini kraljevine Jugoslavije.

Bio je ministar za socijalnu politiku i narodno zdravlje. Umro je u Herceg-Novom 28. 03. 1941., pred sam napad nacističke Njemačke na Jugoslaviju. Odlikovan je jugoslovenskim ordenima Belog Orla sa mačevima, Svetog Save I i III stepena i jugoslovenskom krunom IV stepena; ruskim: Svetog Vladimira IV stepena, Svetog Stanislava V stepena i Svete Ane II stepena, francuskom Legijom časti i čehoslovačkim Oficirskim revolucionarnim krstom.